Een duik in het oorlogsverleden in Perquin

Na waarschijnlijk een van onze vermoeiendste reisdagen in een dik jaar tijd (na 9 keer overstappen stopten we met tellen) komen we aan in het bergdorpje Perquin, dat een belangrijke rol in de twaalfjarige burgeroorlog heeft gespeeld. En dat die slechts achttien jaar geleden eindigde zie je, ruik je en voel je in alles. De meerderheid van de bewoners in deze streek (mannen en vrouwen) ouder dan 35 jaar maakten deel uit van het linkse FMLN die een einde wou maken aan het dictatorschap. We moeten serieus slikken wanneer onze gids, zelfs een ex-guerillia, verteld over de slachtpartijen in buurdorp Mozote, waar 1000 mensen, onder wie veel vrouwen en kinderen, brutaal werden afgeslacht door het regeringsleger. Een oorlog die op een kwart van de tijd beslecht kon worden, ware het niet dat het corrupte regeringsleger financieel gesteund en opgeleid werd, dankzij een acteur die toen president van de Verenigde Staten was...

Onze accommodatie in Perquin was gezellig doch niet geheel beest- en regenvrij! We huurden een zeer bescheiden kamertje in een spookhuis waar volgens ons sinds de oorlog niemand meer was geweest, althans geen mensen. Wanneer we op onze blote voeten richting bush-douche lopen maken we kennis met een van onze huisgenoten, een gigantische tarantula die rustig richting onze kamer kruipt. We stoppen het muggennet dus maar goed onder de matras en hopen dat we voor het ochtendgloren niet naar de WC moeten. Even later valt de regen met bakken uit de hemel en is het water scheppen of verzuipen geblazen.

Maar dit alles is zo snel gerelativeerd als we terugdenken aan de verhalen eerder die dag...